استثمار برده (قرآن)در این مقاله بحث در مورد آیه ۳۳ سوره نور می‌باشد که در زمان برده‌داری صاحبان برده‌ها آنها به خودفروشی امر می‌کردند که آیه بر نهی از این عمل نازل شد. ۱ - امر کنیزان بر فحشا... ولاتکرهوا فتیـتکم علی البغاء... «و آنها که وسیله ازدواج ندارند باید عفت پیشه کنند تا خداوند آنان را به فضلش بی‌نیاز سازد و بردگانی از شما که تقاضای مکاتبه (قرار داد مخصوص برای آزاد شدن) را دارند با آنها قرار داد ببندید، اگر رشد و صلاح در آنها احساس می‌کنید (و بعد از آزادی توانائی زندگی مستقل را دارند) و چیزی از مال خدا که به شما داده است به آنها بدهید، و کنیزان خود را برای تحصیل متاع دنیا مجبور به خودفروشی نکنید اگر آنها می‌خواهند پاک بمانند، و هر کس آنها را بر این کار اکراه کند (سپس پشیمان گردد) خداوند بعد از این اکراه، غفور و رحیم است (توبه کنید و برای همیشه این عمل ننگین را ترک گوئید)». ۲ - نهی از ارتکاب زناکلمه (فتیات) به معنای کنیزان و فرزندان ایشان است. و کلمه (بغاء) به معنای زنا است، و این کلمه (مفاعله) از بغی است، و (تحصن) به معنای تعفف و ازدواج کردن است، و (ابتغاء عرض حیات دنیا) به معنای طلب مالی است. و معنای آیه روشن است. و اگر نهی از اکراه را مشروط کرده به اینکه: (اگر خودشان خواستند تعفف کنند)، بدان جهت است که اکراه در غیر این صورت تحقق پیدا نمی‌کند، سپس در صورت اکراه آنان را وعده مغفرت داده و فرموده: و هر یک از زنان نامبرده که مالکشان ایشان را اکراه به زنا کرد، و بعد از اکراه به این عمل دست زدند، خدا آمرزنده و رحیم است. ۳ - عناوین مرتبط•استثمار•استثمار بنی اسرائیل•استثمار در جاهلیت•استثمار در عصر جاهلیت•استثمار زنان•استثمار زنان در آیات قرآن•استثمارگران•منشأ استثمار•عدم مشروعیت استثمار•زمینه استثمار•نجات از استثمار ۴ - پانویس
۵ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۶، ص۱۹۵، برگرفته از مقاله «استثمار برده». |